Μικρές αλήθειες για τους άντρες vol. 1

τη λέξη «πάντα» πρέπει να τη χρησιμοποιείς μόνο όταν αναφέρεσαι στα γλυκύτατα πλάσματα που τρώνε μπαμπού

Κι εκεί που έχεις συνθέσει με τον κολλητό σου το τέλειο δίδυμο - φωτιά, έρχεται κάτι που δεν περίμενες ποτέ πως θα συμβεί.

Διότι, φίλε αναγνώστη, το τέλος του κόσμου έχει προσδιοριστεί σε λίγες μέρες.
Το γνωρίζουμε.
Λύση στο πρόβλημα; Κάνουμε ένα πάρτι ανήμερα για να «καταποντιστούμε» χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι.

Όταν όμως, ένας ορκισμένος εργένης, αλλάζει status quo, τότε ο έτερος εργένης (που είναι και ο πιο φρέσκος), έρχεται αντιμέτωπος με το φάσμα της μοναξιάς. Βλέπεις, ο υποφαινόμενος είχε συνηθίσει τόσα χρόνια να συμβιβάζει τις απαιτήσεις μιας σχέσης που έδειχνε να κρατάει «για πάντα» με τα θέλω ενός κολλητού που προτιμούσε στη ζωή του «τα πάντα».

Τελικά, τη λέξη «πάντα» πρέπει να τη χρησιμοποιείς μόνο όταν αναφέρεσαι στα γλυκύτατα πλάσματα που τρώνε μπαμπού.

Γιατί στα λέω αυτά;
Γιατί, εμείς οι άνδρες, είμαστε -τελικά- πολύ απλή περίπτωση.
Μπορεί να πιάνουν τα χέρια μας, να υπερηφανευόμαστε ότι οδηγούμε τέλεια, ότι πηδάμε ακόμα πιο τέλεια, ότι έχουμε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη σχέση, αλλά, ουσιαστικά, το μόνο που χρειαζόμαστε για να μετατραπούμε σε χαλί προς πάτημα είναι ένα: να μας κάνετε να πιστεύουμε ότι είμαστε μοναδικοί.
Αν είμαστε κιόλας, ακόμα καλύτερα.

Παραδέξου το, εσύ γυναίκα που διαβάζεις κι έχει ήδη σχηματιστεί ένα τεράστιο χαμόγελο στο προσωπάκι σου.
Η φύση έχει στρέψει την αδικία στο αντρικό φύλο. Θες παραδείγματα; Άπειρα…

Δεν έχουμε τεράστιες αντοχές στο σεξ, πεθαίνουμε πιο νέοι, δεν υπάρχει περίπτωση να μας κεράσουν το ποτό ή το φαγητό μας (εντάξει, υπάρχει, αλλά εξαιρώ τους ζιγκολό) και φυσικά, δεν μπορούμε να  υποκριθούμε οργασμό.
Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσεις τις προδιαγραφές που πρέπει να έχουμε, τότε το μόνο που μας λείπει είναι το serial number και το book service.

Όταν λοιπόν στη ζωή ενός εργένη μπει μια γυναίκα, υπάρχει θέμα.
Δύο είναι τα πιθανά σενάρια: είτε ο εργένης χαζεύει και αναθεωρεί όσα υποστήριζε μέχρι εκείνη τη στιγμή, είτε προσπαθεί να διατηρήσει και τα δύο.
Και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση, η αποτυχία είναι εξασφαλισμένη.

Στην πρώτη περίπτωση, είναι μαθηματικά βέβαιο πως ο εργένης θα δώσει τα πάντα από πολύ νωρίς και το σουτάρισμα φαντάζει πιο πιθανό και από τον άσο της Barca κόντρα στον Αστέρα Εξαρχείων.
Στη δεύτερη περίπτωση, μπερδεύεις τα μπούτια σου και η πορεία προς την έξοδο είναι εξασφαλισμένη…σαν επιτόκιο προθεσμιακού λογαριασμού, ένα πράγμα.

Ωραία τα περιγράφω, το ξέρω.
Και τι κάνεις λοιπόν; Εδώ σε θέλω.

Γνώμη μου φτωχή, πλην δημοσιεύσιμη: κρατάς ισορροπίες.
Δεν είναι εύκολο. Θέλει προσπάθεια και λίγο ταλέντο.
Με άλλα λόγια, προσπαθείς να ορίσεις τα πλαίσια. Φροντίζεις τη σχέση σου χωρίς να παραμελείς τους φίλους σου. Και το αντίστροφο.

Σε έπεισα; Αν ναι, έχεις πρόβλημα. Λυπάμαι που στο λέω έτσι απλά, αλλά αντιμετώπισε την αλήθεια κατάμουτρα.
Ο έρωτας είναι αμείλικτος.
Όσο έτοιμο κι αν σε βρει, θα καταφέρει να σε πετύχει στην αχίλλειο πτέρνα σου.
Θα σε απογειώσει, θα σε ταπεινώσει, θα σε κάνει να νιώσεις μίσος, οργή, πεταλούδες στο στομάχι, χαρά, ευτυχία, όλα μαζί ή κάθε ένα ξεχωριστά.
Κι αν ακόμα δεν σου προκαλέσει τίποτα από τα παραπάνω, θα σε οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε ένα σταυροδρόμι: από τη μία εκείνη, από την άλλη οι φίλοι σου.

Στο σημείο αυτό, οι φίλοι σου οφείλουν να κάνουν το αυτονόητο: να σε αφήσουν να το ζήσεις, όσο κι αν δε συμφωνούν ή δεν εγκρίνουν.
Το μόνο που πρέπει να τους νοιάζει είναι να σε βλέπουν καλά.
Είναι αρκετό για να αποδεχτούν την οποιαδήποτε αλλαγή στη ζωή σου.
Μην ξεχνάς, άλλωστε, πως εκείνοι θα απορροφήσουν το γκελ από το σουτάρισμα αν και όταν σου συμβεί.

Έχω την τύχη να διαθέτω δύο τέτοιους φίλους.
Έχουν απορροφήσει τα γκελ των δικών μου χωρισμών.
Ξέρουν ότι είμαι εκεί όταν θα με χρειαστούν. Στα δύσκολα, μα πάνω από όλα στα απλά.

Γιατί, αν και οξύμωρο, τα πράγματα και οι καταστάσεις απλοποιούνται περίπλοκα, μα περιπλέκονται εξαιρετικά απλά.

eyedoll